In Powerful Fragility plaatste Westerhuis zijn modellen niet in bevallige poses; hij liet ze zelf een houding kiezen waarin ze zich veilig en geborgen voelen. Een houding die voor hun natuurlijk voelde, maar die tegelijkertijd ook krachtig en kwetsbaar oogt. Bekijk je de foto’s van een afstand, dan zien de modellen er eerder uit als marmeren beelden waarin organische en statische vormen in evenwicht zijn. In Powerful Fragility ligt de kracht van de foto’s in de enscenering en de fraaie licht- en schaduwpartijen die op de vleeskleurige ledematen vallen. Die brengen het naakte lichaam onmiskenbaar tot leven.
