In Whanganui onderzoekt Richard Westerhuis de kwetsbare relatie tussen mens en natuur. Ondanks het feit dat we het water hard nodig hebben voor ons voortbestaan, worden zeeën en rivieren almaar meer en meer vervuild door menselijk gedrag. Uitzondering is de Whanganui River in Nieuw-Zeeland; een belangrijke rivier die als rivier mensenrechten kreeg toegekend. Dat verhaal inspireerde Westerhuis. De serene gezichtsuitdrukking en warrelend haar geven de gefotografeerde vrouwen haast mythische proporties. Westerhuis laat hier zien wat er zich onder het wateroppervlak bevindt. We krijgen een kijkje in een fantasiewereld waarin wederzijds respect bestaat tussen mens en natuur en waarin onze zeeën en rivieren veilig zijn.
Gedreven door een fascinatie voor de oceaan als zeiler, onderzoekt Richard Westerhuis de fragiele relatie tussen mens en natuur in zijn serie ‘Whanganui’. Er is een verbluffende minachting voor de bescherming van onze natuurlijke wereld, vooral als het om de waterwegen gaat. Direct en indirect vernietigt het menselijk leven de natuur en haar wateren, en toch blijven onze leiders er niet in slagen prioriteit te geven aan het investeren in oplossingen om onze gevaarlijke effecten te verminderen. Water is een van onze meest vitale hulpbronnen, en ons lichaam bestaat voor het grootste deel uit water, maar we respecteren onze relatie ermee niet.
Geïnspireerd door het zeldzame succesverhaal waarin de Whanganui-rivier in Nieuw-Zeeland mensenrechten krijgt, stelt deze fotografische serie een wereld voor waarin mensen en de wateren om ons heen met elkaar verbonden zijn. In de veronderstelling dat onze achteloosheid voor de heiligheid van onze wateren te wijten is aan de afstand die we fysiek moeten bewaren tot de ondergrondse oceaanwereld, dompelt “Whanganui” modellen onder water om te onderzoeken wat er onder de oppervlakte ligt. De sereniteit van de gezichten van de vrouwen en hun zacht golvende haar en kleding zorgen voor een rustgevende aanblik. Er hangt een dromerige, bijna fantastische sfeer door de composities en het palet van Westerhuis, en de vrouwen lijken bijna mythische wezens. De kadering, het gebruik van licht en het palet zijn ontleend aan Bill Viola’s ‘Five Angels For The Millennium’, dat uitnodigt tot vergelijkbare reflecties over het nieuwe tijdperk waar we nu aan de vooravond lijken te staan. Deze foto’s laten ons even genieten van de fantasie van een wereld waarin er wederzijds respect bestaat tussen mens en natuur, en onze wateren eindelijk veilig zullen zijn.
Voor contact of meer informatie over mijn kunstwerken kunt u het contactformulier invullen. Er wordt dan spoedig contact met u opgenomen.