Through The Second Skin maakt pijnlijk duidelijk hoezeer we ons af dienen te schermen om te kunnen ontsnappen aan het bombardement aan informatie in onze samenleving om bij onszelf te kunnen blijven. De modellen tonen naar buiten toe slechts hun omhulsel, een pantser. Maar kijken we beter, dan zien we dat de stoffen vloeiend om hun lichamen heen vallen. In de poses en houdingen van de modellen is ook de wereld van dans en beweging te herkennen. En menig keer zie je door het omhulsel heen een intense blik. De vormen, de houding, en dus ook de blikken geven stiekem meer prijs dan de modellen denken.
Naarmate de wereld om ons heen steeds chaotischer wordt, trekken we ons steeds verder terug in onszelf. Een snel, stressvol leven is wat er van ons wordt verwacht, en soms trekken we ons terug uit de wereld om ons te beschermen. We creëren een cocon rond onze emoties naarmate ze steeds kwetsbaarder worden. Zelfs als we door het leven gaan, zijn onze schilden omhoog en scheiden ons van de mensen om ons heen.
In “Through The Second Skin” wordt deze barrière voelbaar. De modellen zijn naakt, meer zichtbaar dan ooit, maar door de omwikkeling met stof, kunnen ze zich vrij en veilig voelen om echt zichzelf te zijn. Er is de kwaliteit van een danser in de poses die ze slaan, ledematen die reiken en ruggen die gebogen zijn om dramatische vormen te creëren met de stof die soms leest als pure amorfe energie en andere als intiem menselijk. Er wordt zorgvuldig aandacht besteed aan de schoonheid van de vloeibaarheid van de stoffen en de manieren waarop deze zich om de vorm kunnen wikkelen, geïnspireerd door de installaties van Christo.
De stof varieert in dekking van model tot model. Soms zien we alleen een glimp van een figuur eronder, een neus of een elleboog of wat een knie kan zijn die het materiaal eromheen uitrekt. Van anderen kunnen we het silhouet zien en alleen de identiteit van de persoon onderscheiden. We kunnen zien of ze mannelijk of vrouwelijk zijn, we kunnen verzamelen hoe hun kenmerken eruitzien, net genoeg om het gevoel te krijgen dat we ze misschien kennen. Dan zijn er de modellen gedrapeerd in de meest doorschijnende stoffen waar je de emotie in hun ogen kunt zien, degenen die op elk moment triomfantelijk uit hun barrières lijken te breken. Hoewel de meeste modellen solo zijn, tonen sommige foto’s twee of drie mensen in één cocon, die elkaar optillen en naar voren duwen. Hoewel de reis “Through The Second Skin” vaak een eenzame reis is, erkennen deze groepsportretten de universaliteit van de ervaring en de kracht die het creëert wanneer we samenwerken om door deze schilden te dringen.
Voor contact of meer informatie over mijn kunstwerken kunt u het contactformulier invullen. Er wordt dan spoedig contact met u opgenomen.