Fotograaf Richard plukt zijn modellen van de straat

Uit het Algemeen Dagblad van 12-09-2021 | Morvenna Goudkade | Foto © Frank de Roo

Richard Westerhuis (56) stond in de Quote 500, als selfmade zakenman en investeerder. Na een burn-out werd hij kunstfotograaf, maar toen kreeg hij kanker. Nu is hij terug, met een solo-expositie in Gouda. Zaterdag opent Unisono en toont Westerhuis bijzondere portretten. ,,Ik wil de naakte en pure mens.”

 

Westerhuis doet zijn verhaal aan het water in Reeuwijk, zijn woonplaats. ,,Mei vorig jaar was ik opeens ziek. Een paar keer ’s nachts enorme buikpijn. Naar de dokter gegaan, doorgestuurd naar het ziekenhuis, onderzoek. Toen werd ik gebeld: de uitslag was binnen. Ik moest meteen maar komen. Dan weet je dat het mis is.” 

 

Het bleek te gaan om galwegkanker, hij werd geopereerd en kreeg chemokuren. Nu heeft hij nog maandelijks immuuntherapie, maar pakt geleidelijk het leven weer op. 

 

‘Best spannend’

,,Unisono  was eigenlijk een jaar geleden al gepland. Eerst kwam corona en toen werd ik ziek, maar nu is het eindelijk zover.” Hij vindt het ‘best spannend’. ,,Mensen hoeven mijn werk niet mooi te vinden, maar ik wil wel hun mening horen. Ik maak het niet alleen voor mezelf.  Deze expositie is een mijlpaal voor mij, voor het eerst na mijn ziekte en voor het eerst in Gouda.” ARWE Gallery in Gouda, naar een idee van Westerhuis, opende vorig jaar en is bedoeld voor hedendaagse foto-, video- en geluidskunst. Er zijn wisselende exposities van internationale kunstenaars.

 

Westerhuis is sinds 2014 actief als fine art fotograaf, nadat hij bijna 30 jaar geen camera had aangeraakt. ,,Als jongen fotografeerde ik heel veel. Met fotorolletjes die ik zelf ontwikkelde in een donkere kamer. Dat vond ik magisch, dat je zo’n foto zag ontstaan. Toen ik weer begon was alles digitaal, daar moest ik aan wennen. Ik deed heel zuinig met foto’s maken, nog vanuit dat gevoel van vroeger, toen ik van mijn zakgeld een rolletje van 24 kocht.”

 

Ondernemerschap

Hij was destijds bijna naar de kunstacademie of fotovakschool gegaan, maar koos voor het ondernemerschap, samen met echtgenote Yvonne. Dat verliep heel succesvol, met bedrijven als Direct Wonen en Qmulus, maar de balans raakte zoek. ,,Ik kreeg een burn-out, moest weer bij mijn gevoel komen. Ik dacht: wat vond ik vroeger leuk? Toen heb ik fotograferen weer opgepakt.”

 

Westerhuis fotografeert mensen, maar dan in bijzondere situaties, ongemakkelijk soms. Hij maakt series, zoals Rubber Identity, een reeks portretten van mannen en vrouwen met vintage badmutsen. Waarom? 

 

,,Ik wil de naakte mens, de pure mens. Een bevroren moment waar je uren naar kunt kijken. Ik wil geen make-up, geen kleding en eigenlijk ook geen haar. Een van mijn modellen kwam in de studio nadat ze had gezwommen, er viel een badmuts uit haar tas. Ik zei: zet eens op. Het was heel gaaf! Toen heb ik vintage badmutsen gekocht op eBay en zo is de serie ontstaan.” 

Zijn modellen plukt hij soms letterlijk van de straat, zegt Westerhuis. ,,Of van achter de kassa bij Albert Heijn. Ik zie iets wat me raakt en dan vraag ik of ik met ze mag werken.”

 

Creativiteit ‘helemaal weg’

Tijdens zijn ziekte was de creativiteit ‘helemaal weg’, maar die begint weer terug te komen. ,,Ik ben bezig met een serie over huiskamers, met bijzondere belichting. Je ziet geen mensen, maar ze zijn er wel. Ze zijn net weg of komen weer terug. Bijvoorbeeld een groot gezin aan de ontbijttafel, je voelt hun aanwezigheid. Dat creatieve proces, daar geniet ik enorm van.”

Als kunstenaar zit hij in een stroomversnelling, want zijn werk hangt ook op prestigieuze kunstbeurzen als UNSEEN Amsterdam en Photo Basel. 

En Westerhuis staat weer in de Quote, maar dan anders: ,,Ik kom met mijn werk in de kunsteditie.”

 

Lees het originele artikel uit het Algemeen Dagblad hier >

 

September 12, 2021