-
Richard Westerhuis
Richard Westerhuis (1965) is een kunstfotograaf, kunstverzamelaar en ondernemer. Als kunstfotograaf produceert hij conceptuele portretten, in beperkte oplage. In zijn werk staat het thema UNFOLDING AMBIGUITY centraal.
Op zijn veertiende begon Westerhuis met fotograferen. De donkere kamer van zijn vader vond hij fascinerend. Westerhuis maakte foto's van momenten die hem opvielen, zoals voeten op een trap. Later begon hij mensen te portretteren. Het analoog fotograferen bracht een element van verrassing met zich mee. Wat een fantastische foto leek, kon in de donkere kamer heel anders uitpakken. Dat maakte het ontwikkelen van een foto een magisch proces. Fotograferen deed hij tot zijn negentiende, daarna liet hij lange tijd de camera links liggen. Zijn plannen om een kunstopleiding te volgen, werden onderbroken toen het lot besloot dat hij een andere richting moest inslaan. De 22 jaar hierna richtte Westerhuis zich op het ondernemerschap. Gedreven door de hang naar onafhankelijkheid en autonomie creëerde hij een zeer succesvol zakenconglomeraat in Nederland. Ook investeerde hij succesvol in vastgoed en bedrijven. Voor Westerhuis was ondernemen een kunstvorm. Fotograferen verdween in deze jaren naar de achtergrond, maar zijn liefde voor kunst niet. Vanaf zijn 21ste begon Westerhuis met het verzamelen van hedendaagse kunst.
Een burn-out in 2014 zorgde ervoor dat Westerhuis een pas op de plaats moest maken. Zijn onderneming was een succes, maar dat kwam met een prijs: hij was ver van zijn gevoel afgeraakt. Haptonomie bracht hem weer in contact met zijn emoties. Hij realiseerde zich dat zijn hart bij de fotografie lag en besloot opnieuw de camera op te pakken. Het fotograferen was voor hem een middel om tot zijn gevoel te komen. Een manier om te ontspannen, op te gaan in het moment, zonder afleidingen of druk. Om verhalen te vertellen, zijn eigen kunst te creëren.
Sindsdien legt Westerhuis zich toe op zijn kunst. En op ook dit gebied behaalde hij al grote successen: zijn fotoseries zijn nationaal en internationaal tentoongesteld en vielen meermaals in de prijzen. In 2021 verscheen het boek 'Richard Westerhuis - Unfolding Ambiguity', waarin zijn kunstenaarschap en verschillende fotoseries centraal staan en in context van de kunstgeschiedenis geplaatst worden. Op dit moment legt Richard Westerhuis zich toe op het maken van een nieuwe serie fotokunst.
-
Onderscheidende originaliteit
Observeren en experimenteren als een schilderOverspoeld als we worden door de dagelijkse stroom van beelden via de media worden we langzaamaan een beetje murw. De beelden die we op ons netvlies geworpen krijgen door televisiejournaals, kranten, glossy's, en sociale media zijn de laatste jaren enorm verbeterd in kwaliteit en daardoor steeds indringender geworden. En daar is het de media ook om te doen; een indruk achterlaten in het onderbewuste van de kijker. Angst aanjagen, onder druk zetten, of iemands mening proberen te beïnvloeden, daar gaat het om. Maar door het enorme bombardement aan gelijksoortige beelden overal om ons heen, lukt ze dat nauwelijks meer.
Als fotograaf houdt Richard Westerhuis zich niet zozeer met de kijker bezig, maar gaat veel meer zijn eigen weg. Hij ontwikkelt zelf ideeën over het medium fotografie en hoe dat ingezet zou kunnen worden. Daartoe zet hij zaken in scene, waarbij hij het experiment niet schuwt. Eigenlijk zoals een schilder kijkt en zoekt. Vandaar dat de foto's van Westerhuis wél op het netvlies van de kijker staan. Hun originaliteit is dermate onderscheidend, dat ze allerlei gevoelens bij ons oproepen: verbazing, bewondering, affectie en tederheid.
-
Is this the Poem I Promised You?
Nieuwe serie 2021Fotograaf Richard Westerhuis gaat duidelijk zijn eigen weg en richt zijn aandacht op de mens. Hoewel mensen in zijn nieuwe serie Is this the Poem I Promised You? niet zichtbaar zijn, is het net als in zijn portretten: ‘what you see is what you get’. Alles wordt voor zijn camera geproduceerd en niet achteraf met behulp van een computerprogramma. Zijn fascinatie voor licht en kleur verschilt in het geheel niet van de Hollandse Meesters: in zijn werk experimenteert hij met puur licht en de toevoeging van gekleurd licht. In This is the Poem zijn mensen niet te zien. Het is duidelijk dat er een scène is die plotseling verlaten lijkt, met als gevolg dat alle objecten uiteindelijk ook verdwijnen. Hiermee kon je de kwetsbaarheid van de mens zien. Eerst verdwijnt de mens, dan uiteindelijk ook zijn aardse bezittingen.
-
Eerdere series
-
-
Colorful People
In de serie Colorful People experimenteert Richard Westerhuis met gekleurd licht in verschillende kleuren. De kleur bepaalt de sfeer van de foto. Kunnen we verder kijken dan kleur? -
Powerful Fragility
In Powerful Fragility plaatste Richard Westerhuis zijn modellen niet in bevallige poses; hij liet ze zelf een houding kiezen waarin ze zich veilig en geborgen voelen. Een houding die voor hun natuurlijk voelde, maar die tegelijkertijd ook krachtig en kwetsbaar oogt. -
Through the second skin
in Through The Second Skin maakt Richard Westerhuis ons pijnlijk duidelijk hoezeer we ons af dienen te schermen om te kunnen ontsnappen aan het bombardement aan informatie in onze samenleving om bij onszelf te kunnen blijven. -
Back Buttocks Stool
Back Buttocks Stool is een doorkruising van traditionele opvattingen over portretfotografie, want het gezicht ontbreekt. De serie roept ook vragen op over kwetsbaarheid. -
Rubber Identity
In Rubber Identity is het haar van de modellen bedekt met een vintage badmuts: een reliek uit een voorbije tijd met bloemen en noppen. Een tijd waarin vooruitgang en sociale bevrijding botsten met de eisen van geconformeerd gedrag, strenge maatschappelijke normen en traditie. -
Whanganui
In Whanganui onderzoekt Richard Westerhuis de kwetsbare relatie tussen mens en natuur. Ondanks het feit dat we het water hard nodig hebben voor ons voortbestaan, worden zeeën en rivieren almaar meer en meer vervuild door menselijk gedrag. -
Perpetual Stillness
In deze serie verkent Richard Westerhuis de grenzen tussen de traditionele portretkunst en de hedendaagse portretfotografie. De portretten zijn gemaakt in de traditionele vaderlandse traditie, maar dan wel met een originele hedendaagse twist.
-
-
UNFOLDING AMBIGUITY
Artist's Vision“Voor mij is kunstfotografie compromisloos subtiel, maar spreekt toch boekdelen. Het geeft de subjectieve intentie en visie weer van de kunstenaar die de foto maakt, in plaats van de objectieve waarheid. Foto is een medium om een boodschap over te brengen. Deze kan stil zijn, maar toch luid. Als kunstfotograaf is de beste manier om mijn boodschap over te brengen niet een enkele foto, maar een serie. Een hele serie rond één onderliggend thema zorgt ervoor dat de boodschap het krachtigst is. Consistentie is een geweldig hulpmiddel om overeenkomsten tussen werken te laten zien, en zo de ware intentie van de kunstenaar over te brengen.
Een centraal thema in mijn werk is UNFOLDING AMBIGUITY. Mijn fascinatie voor menselijk gedrag en mijn passie voor kunst zijn versmolten in deze creatieve visie, waarbij ik de mise en scene als mijn palet en de ambiguïteit van menselijk gedrag als mijn stem gebruik. Ik ben gedreven om het ongemak dat we tegenkomen te testen als we (moeten) laten zien wie we werkelijk zijn, als we oog in oog komen te staan met onze ware zelf. Ik streef ernaar om de sluier op te lichten tussen de aangenomen identiteit en het ware zelf. Dit leidt tot beelden waarin een bepaalde ontlading, een staat van vrijheid, centraal staat.
Het primaire doel van mijn conceptuele kunst is om dat moment van ontlading te vinden. Dat moment waarop een model de aangenomen identiteit loslaat, vastleggen met mijn camera. Dan registreer ik hun ware kwetsbaarheid en openheid. Deze staat van vrijheid, deze ontlading, is de hoofdrolspeler in mijn frame. Het is mijn heilige graal: het belangrijkste dat ik wil vastleggen. Het is niet altijd gemakkelijk, maar het registreren van echte kwetsbaarheid is buitengewoon bevredigend. "
Om dit te bereiken werk ik nauw samen met mijn modellen, en ben ik altijd op zoek naar het moment waarop ze klaar zijn om hun geprojecteerde zelfbeelden van zich af te werpen en te laten zien wie ze werkelijk zijn. Om deze staat van ontlading en bevrijding te bereiken, lok ik mijn modellen uit hun comfortzones met wat ik 'dramatiserende elementen' noem, waardoor een conflict ontstaat tussen de aangenomen identiteiten van de modellen en hun ware zelf. Een proces dat een continue stroom van onverwachte en mooie perspectieven biedt om vast te leggen."
